Küçükbaş hayvancılığın merkezlerinden biri olan Siirt’te peynirin kilosu neden 450–500 TL’ye, et fiyatına satılıyor?
Üstelik bu peynir;
Maske, bone, eldiven gibi temel hijyen malzemeleri kullanılmadan,
Veteriner kontrolü olmadan, tamamen geleneksel yöntemlerle üretiliyor.
Ambalajsız, açıkta ve çoğu zaman kontrolsüz bir şekilde tezgâhlara çıkarılıyor.
Yani hijyen ve üretim maliyetleri son derece düşük.
O hâlde bu fahiş fiyatların sebebi ne?
24 Eylül tarihli Batman Çağdaş Haber sitesinde yayımlanan bir haberde, çevre illerdeki peynir fiyatları dikkat çekiciydi.
Batman’da Van Otlu Peyniri 350–400 TL, diğer peynirler ise 300 TL civarında satılıyor.
Diyarbakır’da ise örgü ve lavaş peynirlerinin fiyatı 300–350 TL arasında değişiyor.
Yani aynı coğrafyada, aynı hayvanlardan alınan sütle üretilen peynirler, Siirt’e göre çok daha uygun fiyatlarla tüketiciye ulaşıyor.
Peki biz Siirt’te neden daha fazlasını ödüyoruz?
Siirt, Türkiye’de küçükbaş hayvancılığın en güçlü olduğu illerden biri değil mi?
Keçi varlığında Türkiye üçüncüsü.
Koyunlar neredeyse her köyde, hatta şehir merkezinde bile beslenmiyor mu?
Üretim potansiyelimiz çevre illere kıyasla daha yüksek değil mi?
Ama ne hikmetse, iş sofraya geldiğinde, peynir dar gelirli vatandaş için neredeyse ulaşılmaz bir lükse dönüşüyor.
Bu durum sadece ekonomik bir dengesizlik değil, aynı zamanda ciddi bir adalet sorunu.
Peki sorun nerede başlıyor?
Üretimde mi?
Aracı zincirinde mi?
Denetimsizlikte mi?
Yoksa kimsenin elini taşın altına koymadığı, görmezden gelinen yapısal bir problemle mi karşı karşıyayız?
Bir başka kritik soru da şu:
Üretici gerçekten emeğinin karşılığını alabiliyor mu?
Tüketici yeterince korunuyor mu?
Siirt halkı olarak bizler, bu şehirde üretilen temel gıdalara, adil ve erişilebilir fiyatlarla ulaşmayı hak ediyoruz.
Unutmayalım! Peynir geleneksel Güneydoğu kahvaltısının temel taşıdır ve kimi zaman ekmek ile birlikte tek başına bir öğün olur.